Panele fotowoltaiczne
e-format.pl
Zaleganie z należnościami finansowymi przez dłuższy czas, może przyczynić się do wpadnięcia w spiralę zadłużenia. Taki stan jest bardzo niebezpieczny, gdy nawarstwiające się zaległości mogą doprowadzić nawet do straty całego majątki. W przypadku trudnej sytuacji materialnej spowodowanej zadłużeniem często jedynym wyjściem jest upadłość konsumencka. Na czym to polega?
Upadłość konsumencka to postępowanie sądowe prowadzone wobec osoby zadłużonej, która z powodu obecnej sytuacji materialnej stała się niewypłacalna. Upadłość konsumencka jest orzekana tylko w stosunku do osób fizycznych, które nie prowadzą działalności gospodarczej i mogą udowodnić, że zadłużenie nie nastąpiło w wyniku działania celowego. Prawo upadłościowe jasno określa warunki i przesłanki, które muszą być spełnione, aby doszło do orzeczenia upadłości konsumenckiej. Stan niewypłacalności i ogłoszenie upadłości pozwalają wyjść ze spirali długów i ustabilizować swoją sytuację materialną. Jednak wiąże się również z pewnymi konsekwencjami i ograniczeniami w przyszłości.
W ramach postępowania o upadłość konsumencką sąd ustala, w jaki sposób mają zostać zaspokojone potrzeby wierzycieli. Może to doprowadzić to całego lub częściowego umorzenia długu, lub koniecznością pokrycia zobowiązania ze środków pozyskanych ze sprzedaży majątku. Sądy elastycznie podchodzą zarówno do możliwości dłużników, jak i potrzeb wierzycieli, dlatego mogą orzec o częściowej spłacie długu i całkowitym umorzeniu pozostałej części lub zadecydować o sprzedaży dóbr materialnych. Według przepisów prawa, na głoszenie upadłości konsumenckiej nie mają szans osoby, które:
Każda sprawa rozpatrywana jest indywidualnie, dlatego to sąd decyduje o przyjęciu lub odrzuceniu wniosku konsumenta.
Po ogłoszeniu upadłości konsumenckiej dłużnik musi liczyć się z tym, że cały majątek wchodzi w skład masy upadłościowej i należy do syndyka. Oznacza to, że konsument nie może swobodnie rozporządzać swoim majątkiem, a jego określona część zostanie sprzedana na poczet pokrycia długów. Dłużnik nie może także zawierać żadnych umów, poza tymi, które dotyczą zaspokojenia podstawowych potrzeb, takich jak zakup żywności czy wizyta u lekarza.
Comments are closed